میر حسین نخبگان ؛ میرحسین مردمان

میر حسین نخبگان ؛ میرحسین مردمان

اندیشه ی موسوی

میرحسین موسوی شخصی است که بعد از بیست سال دوری از شرایط حاکم ، اینک به عرصه ی سیاسی فعال تر از گذشته بازگشته و لب به سخن گشوده است. و با اعلام آمادگی برای نامزدی کرسی ریاست جمهوری سوال ها و دیدگاه ها و اعمال نظر های فراوان را نصبت به خود بر داشته است.

"به راستی این میرحسین که می گویند کیست و به چه می اندیشد؟"

در فضایی که از ابتدای اعلام حضور وی شکل گرفت اغلب افراد و جوانان جامعه بر این سوال مقررند و افرادی که در پی اوضا سیاسی پی گیرترند هر یک به نوعی سعی به پاسخ به سوالات مختلف در مورد وی دارند. گاهی نقش بندی های جناهی و انتخاباتی نیز در نظرات و دیدگاه های مخالفین و موافقین وی عیان است.

میرحسین موسوی 8 سال نخست وزیر ایران بوده است دورانی که خطرات زیادی ایران را تهدید می کرد. از تمامیت ارضی گرفته تا اقتصاد آشفته و سیاست نا آرام و فرهنگ فراموش شده و... دورانی که ایران در جنگی نا برابر به سر می برد و تحریم ها هم روز به روز بر فشار جنگ می افزود، قیمت نفت بسیار پائین بود و موسوی نیز هر روز مورد حمله ی متحجرینی بود که حتی امام خمینی را نیز بر شکفه جبر کرده بودند. موسوی در چنین شرایط بحرانی کشور را اداره کرد و مدیریت و صبر و تحمل و سربلندی او زبان زد ملت دوران اوست. موسوی با به کار گیری نیروهای نخبه و توانمند و همینطور استفاده از تمامی نیروهای سیاسی متعهد و کارآمد از جناه های مختلف دولت وحدت ملی خود را رقم زد و توانست فضای سیاسی آرامی را نیز رقم بزند که گروه ها با حفظ مشی خود در برابر مشکلات و بحران ها در دولت موسوی گرد آمدند و برای رفع مشکلات مجدانه می کوشیدند و این نیاز مبرم امروز ماست که گروه های مختلف سیاسی از اصلاح طلب گرفته تا اصول گرا موجودیت هم را به رسمیت بشناسند و در فضای اخلاقی و مثبت و قطعا رغابتی به سوی پیشرفت و آبادی گام بردارند. در واقع موسوی در گذشته ی خود موفق شد تا عدالت نسبی را نه با خرافه پرستی و نه با توهم، نه با هاله ی نور و نه با ساختارشکنی بلکه با اتکا بر واقعیت ها و اخلاق رقم بزند. بعد از نخست وزیری وی فاصله ی طبقاتی کمتر شده بود و وحدت بر سر منافع ملی اخلاق را حکم فرما کرده بود و شکاف های ذهنی و عینی بین حاکمیت و مردم تقریبا وجود نداشت و این شکاف بین فقیر و غنی نیز نازل بود. و این همان نگاهیست که امروز ما جوانان در دیدگاههای بزرگانمان که آن روز ها را در خاطره ها حفظ دارند می بینیم. و به نظر خیلی از نخبگان و دانشگاهیان آن سیاست ها و تدبر و کار آمدی، آن مرد صبور با تحمل و خستگی ناپذیر، آن سیاستمدار صادق، اخلاقی و محبوب امام نیاز مبرم کرسی ریاست جمهوری امروز ماست. امروز حامیان مهندس موسوی آنگونه که از مواضعشان پیداست و علت دعوت و تاکید بر حضور میرحسین را خطر و بحرانی می دانند که بر کشور تحمیل آمده و به عقیده این خیل عظیم خلق حامی موسوی، وی با توجه به گذشته ی موفق خود و طرح های به روز و عقلانی، اکنون می تواند از پس این مشکلات و بحران های آفریده شده بر بیاید و دشمنان ایران را نا امید از گسستگی ایران بکند. امروز آنچه که موسوی مدعی آن است دولتی اخلاق گراست که صداقت و شفافیت را سر لوحه ی رفتار خود دارد. او در دانشگاه فردوسی مشهد گفت: " آینده کشور در گرو بسط آزادی هاست" و همینطور شخصیت عدالت گرایی داشته و دارد و معتقد به حمایت بیشتر از قشر مستضعف و ایجاد رفاه و امنیت برای این طبقه ی محروم جامعه است. (البته نه با پخش سیب زمینی و بن های کمیته ی امداد).

مهندس میرحسین موسوی همانطور که در نامه ی خود به آقای خاتمی گفت، "اصلاح طلبی است که همواره به اصول رجوع می کند" یعنی او اصلاح طلبی است که همواره اصول انقلاب که همانا جمهوریت و اسلامیت خواهد بود را مغتنم و محترم می شمرد و بر استقلال آزادی جمهوری اسلامی پایبند است و اصرار دارد. از این رو *وی جمهوریت بدون اسلامیت را جمهوریت وابسته به قدرت های خارجی می داند که در این صورت، اصل « استقلال » که از اصول مسلم گفتمان انقلاب اسلامی بوده و هست ، مورد خدشه قرار می گیرد. پس وی به نقشی که اسلام در سیاست ایفا می کند بی اعتنا نیست*(سایت حامیان موسوی) و از طرفی با شعار آزادی بیشتر، خصوصی شدن شبکه های تلویزیونی و آزادی آنها، نگاهی روشنفکرانه و آگاه نصبت به رسانه ها و تاکید بر آزادی های مصرح در قانون اساسی، تاکید بر تحزب و... نیز می تواند دید که وی بر جمهوریت نظام و دفاع از آن در مقابل ساختار شکنانی که به آن پایبند نیستند اصرار دارد و این پایبندی به اصولیست که با اندیشه اصلاح طلبانه خاتمی هم در تعارض و تقابل نیست و خاتمی همواره بر آن تاکید داشته. از طرفی در مورد سیاست خارجی فرموده اند:

"ما باید سیاست خارجی مبتنی بر منافع ملی داشته باشیم و تفکیک لازم بین سیاست های مبتنی بر منافع ملی و ارزش اسلامی و سیاست هایی که برای مصرف داخلی است قائل شویم.آسیب هایی که ما دیده ایم از این نظر است که گاهی عمل ها از روی ناپختگی، ماجرا جویی یا اثر گذاری بر داخل است. مهندس موسوی در جواب سوالی در مورد فلسطین گفتند: اجماع در مورد فلسطین از سالها پیش در نظام صورت گرفته است. من فرا رفتن از اجماع را افراطی گری می دانم. من اعلام می کنم که سرنوشت مردم فلسطین با مشارکت مردمش در رای گیری محقق می شود. فرا رفتن از این، افتضاح سوئیس را ببار می آورد. ما چوب تند روی را می خوریم"

می بینیم که میرحسین با درک درست، واقع بینانه، منطقی، از جامعه ی ایران شفاف و صادقانه در پی حل مشکلات و اعتلای ایران عزیز گام  بر می دارد و این سیاست ها عقلانی و خردمندانه بانی حمایت نخبگان اصلاح طلب و اصولگرا از ایشان شده، که امروز افرادی چون هاشمی و خاتمی و ناطق نوری از حامیان وی محسوب می شوند.

تنها تضمینی که برای صداقت در مواضع نامزدهای انتخابات می تواند ارائه کرد گذشته و شخصیت و رفتار آنهاست که مهندس موسوی از این منظر جایگاه فوق العاده ای نزد توده های مردم و بسیاری از عقلای اصلاح طلب و اصول گرا داراست.